- Woda święcona
Wprowadzenie
Kiedy chcemy powiedzieć, że ktoś panicznie się czegoś boi, mówimy: „Boi się, jak diabeł święconej wody”. Ile jest w tym prawdy? Czy jest to legenda, czy też diabeł rzeczywiście boi się święconej wody? W dzisiejszej katechezie chcemy na podstawie liturgii chrzcielnej i liturgii Wigilii Paschalnej przypomnieć sobie czym jest woda święcona i do czego używa jej Kościół.
Istota tematu
We wszystkich religiach świata woda ma doniosłe znaczenie. Choć jest przezroczysta, prosta w swym składzie, bezbarwna i bez smaku, jest zarówno symbolem życia, jak też potężnym żywiołem. Jednym z jej zastosowań jest oczyszczanie z brudu ludzkiego działa i używanych przez nas przedmiotów. Z tej wielorakiej symboliki bardzo chętnie korzysta Biblia, czego przykładem jest choćby opis przejścia Żydów przez Morze Czerwone (Wj 13-14). Groźny żywioł wody ukazuje się nam jako symbol uratowania narodu izraelskiego z niewoli Egipcjan, a także jako narzędzie kary wykonanej na narodzie egipskim.
Dla chrześcijan istotne znaczenie wody wynika z tego, że sam Pan Jezus (osobiście albo za pośrednictwem swych uczniów), podobnie jak św. Jan Chrzciciel, udzielał sakramentu Chrztu św., sakramentu oczyszczenia duszy właśnie w formie kąpieli ciała w wodzie. Przez swój własny chrzest w Jordanie (Mt 3, 13–17), przez dotknięcie wody własnym najświętszym Ciałem, Pan Jezus uświęcił żywioł wody i udzielił jej mocy przywracania czystości duszy.
Dzięki temu każdy człowiek, nawet nieochrzczony, przez polanie głowy zwykłą, nawet niepoświęconą wodą i przez wymówienie formuły „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego”, może udzielić pragnącemu zbawienia grzesznikowi, nawet najgorszemu zbrodniarzowi, chrztu św. Przez chrzest łaska Boża zupełnie oczyszcza duszę osoby chrzczonej od grzechu pierworodnego i od wszystkich grzechów uczynkowych – bez spowiedzi i bez żadnych aktów pokuty! Tak wielka i przedziwna jest moc tego sakramentu, który wysłużony jest dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa.
Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa symbolika wody była bardzo bliska wyznawcom Chrystusa. Byli oni bowiem chrzczeni przez całkowite zanurzenie się w wodzie. Na pamiątkę tego wydarzenia obmywali się wodą przed modlitwami i wchodząc do kościoła, a wodę z wigilii paschalnej, która została z chrztu katechumenów zabierano do domów, by skrapiać swe pomieszczenia, chorych i zwierzęta w gospodarstwach rolnych. Z czasem pojawił się zwyczaj częstszego niż raz w roku święcenia wody i wykorzystywania jej do wszystkich poświęceń, egzorcyzmów i obrzędów pogrzebu.
Woda święcona, używana dziś często w rytuałach liturgicznych, zasadniczo odwołuje się do wody chrztu świętego, za pomocą której staliśmy się dziećmi Bożymi. Według formuły błogosławieństwa woda święcona oddala nieprzyjaciela, chroni domy, pomaga wyjść zwycięsko z walki przeciwko sugestiom i cierpieniom, także fizycznym, wywieranym przez szatana. Wodę święconą można pić, można też nią zwilżyć ciało w miejscach najbardziej bolesnych, można a nawet trzeba nią skropić pomieszczenia i przedmioty ogólnego użytku. Wody święconej mogą używać wszyscy, a zwłaszcza korzystać z niej w sytuacjach pokus i nękania ze strony złego ducha. Każdy człowiek może się zwrócić wtedy w prosty sposób: „Szatanie, idź precz ode mnie” i wykonać znak krzyża wodą święconą! Z tym gestem związany jest nawet odpust cząstkowy.
Wielu świętych pisało, że woda święcona używana z wiarą i należytą pobożnością jest potężnym środkiem w walce duchowej. Przykładem tego jest choćby św. Terasa z Avili, która miała szczególne nabożeństwo do wody święconej. W swojej „Księdze życia” (31, 4–6) napisała, że nie ma skuteczniejszej broni przeciw duchom nieczystym, jak woda święcona. Ta woda ma niezwykłą moc i może to potwierdzić każdy egzorcysta. Siostra Anna od Jezusa w procesie beatyfikacyjnym tak świadczyła o św. Teresie: „Ona nigdy nie wyruszała w podróż bez wody święconej. Jeden raz zapomnieliśmy wziąć tej wody, i ona z tego powodu bardzo przeżywała. Później zawsze miała ją w buteleczce przy pasku. Mówiła: «Nie wiecie, jakie pocieszenie daje pokropienie się wodą św. Tak łatwo możemy skorzystać z błogosławieństwa Najdroższej Krwi Chrystusowej!»”.
Zastosowanie
Zapamiętajmy dziś, że powiedzenie, iż ktoś boi się czegoś, jak diabeł wody święconej jest jak najbardziej prawdziwe. Dlatego w każdym domu katolickim powinien znajdować się pojemnik z wodą święconą. Dobrze jest skrapiać się tą wodą robiąc znak krzyża za każdym razem, gdy wychodzimy z domu w świat, który jest pełen niebezpieczeństw dla duszy i ciała. Pokropienia wodą święconą mają szczególne znaczenie w czasie pokus diabelskich, choroby, waśni rodzinnych, zamieszania sąsiedzkiego czy jakiegoś innego niepokoju. Skrapiamy się wodą święconą także przy każdym wejściu do kaplicy lub kościoła, pokazując przez to, że jesteśmy odkupieni przez chrzest św. i że mamy prawo w pełni uczestniczyć w modlitwach Kościoła oraz w ofierze Mszy św. Z chrztu św. wyszliśmy niegdyś jako nowi ludzie, „odrodzeni z wody i z Ducha Świętego” (J 3, 5), gdy umarł w nas i zaginął człowiek dawny. Każde pokropienie się wodą święconą ma więc moc oczyścić naszą duszę od grzechów powszednich, a właśnie grzechy powszednie są największą przeszkodą dla otrzymania tych łask, o jakie prosimy w modlitwie.
Duchu Święty, Ty działasz poprzez sakramentalne znaki. Dziękujemy Ci za wodę chrztu, która obmyła nas z grzechu. Prosimy Cię, naucz nas korzystać ze wszystkich łask, jakie daje nam Kościół, umacniając nas na drodze ku wieczności. Amen